28 августа 2014 г.

Լյուդովիկոս XIV. փաստեր և ասույթներ


Միջնադարյան հիշողությունները Լյուդովիկոս XIV-ի հետ կապված առնչվում են ֆրանսիական միապետի երկար ու ճոխ մազերի, «Պետությունը ես եմ» տարածված արտահայտության և, իհարկե, այն բնորոշման հետ, որը շնորհվել է նրան՝ «արև արքա»: Նա եվրոպական պետությունների գահակալներից ամենաերկարակյացն էր՝ 72 տարի ու ևս մոտ 100 օր:

Նրա պատվին է անվանակոչվել ամերիկյան Լուիզիանա նահանգը, որը երկար տասնամյակներ գտնվել է Ֆրանսիայի տիրապետության տակ, իսկ 19-րդ դարի սկզբին Նապոլեոնի ձեռքով վաճառվել է ԱՄՆ-ին: 

Պատմությունը տեսել է բազմաթիվ թագավորների, ովքեր եղել են նաև երաժիշտ, գրող կամ փիլիսոփա: Իսկ Լուին պատանի տարիքից զբաղվում էր բալետով և իր կառավարման շրջանում հատուկ ուշադրություն է դարձրել պարային ներկայացումների բեմադրմանը: 

18 августа 2014 г.

Էլ Լիբերտադոր /Սիմոն Բոլիվար/

Սիմոն Բոլիվարը ծնվել է Կարակասում, բասկյան ծագումով ազնվական-կրեոլական ընտանիքում: Տնային ուսուցիչների, մասնավորապես Սիմոն Ռոդրիգեսի շնորհիվ ստանում է գերազանց կրթություն, ծանոթանում հույն ու հռոմեացի դասականների, Լուսավորության դարաշրջանի գործերին: 15 տարեկանում սկսում է ճամփորդել Եվրոպայով, Մադրիդում հանդիպում է Մարիա Թերեզային, ում հետ ամուսնանում է և վերադառնում հայրենիք: Կարճ ժամանակ հետո կինը մահանում է դեղին թոքախտից, իսկ Բոլիվարը երդվում է երբևէ նորից չամուսնանալ: 

10 августа 2014 г.

Ինչպես սուրբ Մարկոսը հայտնվեց Վենետիկում

Վենետիկ. Ռեալիզմի փոխարեն հրապարակման շարունակություն
Բյուզանդական ճարտարապետության նմուշ, Ստամբուլի Սբ Սոֆիա տաճարի նմանակ, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտ: Այս բնութագրումներով կարելի է ողողել Վենետիկի Սուրբ Մարկոս տաճարը՝ յուրահատուկ խորհրդանիշ, որ չի արտացոլում քաղաքի նեղուցակամրջային պատկերը: Մենք էլ չենք խորանա շինության ճարտարապետական մանրամասների մեջ, դա արվեստաբանների գործն է: Կենտրոնանանք պատմական կամ գոնե պատմական թվացող փաստերի վրա:
Առևանգում և բարի գալուստ, Վենետիկ
Մարկոս առաքյալը իր մահկանացուն կնքեց Եգիպտոսի Ալեքսանդրիա քաղաքում: Անհրաժեշտ էր նրա մասունքները փրկել մահմեդականներից, ովքեր ոչնչացնում էին քրիստոնեական տաճարները մզկիթներ կառուցելու նպատակով: Լեգենդը պատմում է, որ մնացորդները տեղափոխելու համար վենետիկցի առևտրականները դիմեցին խորամանկության: Դիակը տեղավորեցին տակառի մեջ և ծածկեցին խոզի մսի շերտերով: Նավը խուզարկող սարակինոսները (սարացին), ովքեր իսլամ էին դավանում, բնականաբար չհամարձակվեցին դիպչել «կենդանուն»: Այսպիսով սուրբ Մարկոսը իր վրա վերցրեց երկնքում Վենետիկին հովանավորելու պատրաստակամությունը: