Նա (Ստեփաննոս Շահումյանը) հավատում էր հայի տոկունությանը:
Նա գիտեր` հայը որքան համբերող է, որքան տանող է բռնության լծի ծանրությունը, այնքան
շուտով պատրաստ է թոթափել այդ լուծը, եթե հանգամանքները նպաստեին: Միայն հայը զգույշ
է, հեռատես է, խորհող է, բայց շուտ վճռող չէ, և դրա մեջ է կայանում նրա բոլոր դանդաղկոտությունը:
Զգուշությունը նրա մեջ հանցավոր երկչոտության կերպարանք է ստացել:
26 марта 2013 г.
16 марта 2013 г.
Ֆ. Սքոթ Ֆիցջերալդ. «Գիշերն անույշ է»
Միանգամից ասեմ` գրքի վերջաբանից
չստացա այն բավականությունն ու տպավորությունը, որն ակնկալում էի: Ֆիցջերալդին հատուկ
գրելաոճ` բուն նյութից անցում անկարևոր ու երկրորդական թեմաների, որոնք տեղ-տեղ նույնիսկ
ձանձրացնում են: Բայց եթե «Մեծն Գեթսբին» վեպում անհետաքրիր ու անհասկանալի հատվածները թաքնվում են բովանդակության հիմնական
ասելիքի ու գաղափարի հետևում, ապա «Գիշերն անույշ է» սիրավեպը կարծես անավարտ ու չբացահայտված
է մնում` հանդիսանալով զուտ մի փոքր մասնիկն այն կյանքի, որի «օրենքը» ջրի երես է դուրս
բերում Գեթսբիի մահը...
Подписаться на:
Сообщения (Atom)